Sorunlardan kaçarak yaşayanlar

Bir konu hakkında konuşurken 'Bak yine kaçıyor görüyor musun?'

'Ben konuşuyorum sen kaçıyorsun/ gözlerini kaçırıyorsun, dinlemiyorsun'  diye yaptığınız konuşmalarınız oluyor mu ya da size bunları söyleyen kişiler oldu mu?

 Yüzleşmekten kaçmak, keyfinin kaçması, işten kaçmak, kavgadan kaçmak,  tehlikeli bir durumdan kaçmak, sorumluluktan kaçmak, bulunması gereken yerden kaçmak, sorunlardan kaçmak, kolayına kaçmak, tedaviden kaçmak,  aşktan kaçmak, borçlardan kaçmak,ülkeden kaçmak, kaç ya da savaş  gibi hayat içinde kullanılan, öğretilen, öğrenilen ne çok cümle var. Aslında bunların hepsi alışkanlık haline gelen eylem şekilleri değil midir?

Hayatlarımız artık öyle bir noktada ki KAÇMAK NE MÜMKÜN? Çözülmeden, sen öğrenmeden  sanki hayat seni bırakmıyor gibi yaşanan zaman dilimlerindeyiz.

Biz burada hayat içindeki deneyimlerimizde neden kaçıyoruz, farklı ne yapabiliriz? bunu konuşalım.

Kaçmak bir çözüm mü? Kaçmayı ne zaman ve kimden öğrendiniz? Bugüne kadar kaçarak neyi çözdünüz?  

Çocukların korktuğu bir anda, yaşadığı herhangi bir durumda oyun gibi görünse de onlara ne denir? Kaç kaç gel annenin/ babanın kollarına, annen/baban seni korur. Baba kızarsa anne, anne kızarsa baba korur. Dışarıda bir durum olduysa yine aynı şekilde ebeveynler korur. Çocuk ne zaman, neyle, nasıl yüzleşeceğini,  ne yapması gerektiğini öğrenebilir mi? Öğrendiği tek şey bir sorun oldu mu kaçması ve sığınacak bir liman araması gerektiğidir. Çünkü o küçüktür ve korunması gerekir.

Şu an bir yetişkin olan kişi yaşadığı bir durumda hala yüzleşmekten, çözüm üretmekten kaçıyorsa o bir çocuk mudur ,yetişkin midir?

 Sen yetişkin misin? Çocuk musun? Kimsin? Hayatın içinde nerede sıkışıp kaldın?

Her insan kendi hayatıyla ilgili konuşurken yaşadığı bir durumda küçükken bana bu yapıldı, şunu öğrendim gibi cümleler kuruyor. Sonra bir bakıyorsun aynı şekilde davranmaya, yaşamaya devam ediyor. İşin ilginci her şeyin farkındasın, o zaman küçüktün ama şimdi büyüksün ve yetişkinsin. Neden hala ısrarla aynı şekilde davranmaya devam ediyorsun? Çocukluğunda öğrendiğin ve şu an yapmaya devam ettiğinde sana zarar veren bir alışkanlığını değiştirebilecekken, ısrarla çocukluk zamanında kalmana neden olan şey ne? Aklın, zekan, hayat tecrüben, her şeyinle gelişirken davranış şekillerinin aynı kalması biraz ilginç değil mi? Tüm olayları değiştirebilirsin. Tüm sorunları çözebilirsin. İstemediğin davranış şekillerini bırakabilirsin. Hayatını, duygularını, düşüncelerini, eylemlerini sen yönetebilirsin. Sen bir yetişkinsin.  Büyüdün ve hayatının, kendinin sorumluluğunu alarak, yaşamanın lideri olabilirsin. Bunun için hazır mısın?

Hayatımızda canımızı sıkan, bizi üzen, bazen çıkmazda, çaresiz hissettiren durumlar olabilir.Önemli olan şunu anlamak.  Hiç bir zaman, hiç bir şeyden kaçamayız. Yaşadığın durum ya da sorunun, sorumluluğunu almak ve yapılması gerekeni yapmak yerine kaçmak nereye kadar devam edebilir ki? O zaman şu gerçeği duyma zamanın geldi. Eninde sonunda yakalanacaksın. Maalesef durum bu.

Bu yüzden kendini, yaşadığın tüm durumları, hikayelerini, ilişkilerini, iletişim bilincini şimdi yönetmeye başlamak senin için en iyi çözüm olacak.

Neyin ne kadar farkında olarak yaşıyorsun?

Yüzleşmek yerine, üstünü örtmek ya da kaçmak, bunu insan kendine neden yapar ? Ne olmasından korkuyorsun? Kaçarak kendine ne yapıyorsun?  Bugüne kadar böyle ne çözdün? Ne çözdüğünü sandın?  Bu işime geldi diyebilirsin. en azından kendine dürüst olarak başlamak ilk adım olabilir.

Fiziksel olarak kaçtın, ortamdan uzaklaştın diyelim.  Zihnin ne yapıyor? Nerede? O olayın içinde. Aslında kaçtığın ne varsa seninle her yerde.  Sence bu  durumda sen özgür mü hissedersin yoksa o olaya mahkum mu hissedersin?

Bazı durumlarda düşünmek için uzaklaşabilirsin, o an bir şey yapmaktan kaçınabilirsin ama hiç bir şeyden kaçamazsın.Süreyi uzatırsın. Kendini ,zamanı ,sorunu  ertelersin sonuçta er ya da geç yüzleşmek zorunda kalırsın. Artık bir şeyler yapmaya başlamalısın.

Farkında mısınız insanlar doktora bile gitmekten kaçıyor  çünkü bir hastalığının çıkmasından korkuyor.  Eşiyle yüzleşmekten, konuşmaktan kaçıyor, sorunların kendi kendine hallolacağına inananlar var. Yemek yapmaktan, banyo yapmaktan, kendini ifade etmekten bile  kaçanlar var.Buna hemen kendilerini haklı göstereceklerini düşündükleri bir  çıkış noktası buluyorlar ve depresyondayım etiketini kendilerine yapıştırıyorlar. Antidepresanlarla bu işleri çözeceğini mi düşünüyorsun? Gerçekten depresyona girmek bu kadar kolay mı? Aslında sen, ben  kendime değer vermiyorum, hayatımın sorumluluğunu almak istemiyorum, korkuyorum , kurtarıcı arıyorum desene.

Sonunda o yemek yapılacak. Sonunda o doktora gidilecek. Sonunda eşinle/ ilişkinle/ patronunla yüzleşeceksin. Kendini bir gün anlatmak zorunda kalacaksın. Süreyi uzatmak daha sancılı değil mi?

Şimdi yap ve konuyu bitir. Ne yaşaman gerekiyorsa bakarsın, konu neye dönüşürse bunun için gereği ne ise onu yapmaya başlarsın.  Bu durum daha özgürleştirici olmaz mı?

Bedenen, ruhen, zihnen ve eylemsel olarak  yapman gerekeni şu anda yapmak ve tamamlamak en kolay yoldur.

Herkesten her şeyden kaçabilirsin, kaçtığını sanırsın peki ya kendinden kaçabilir misin? Yapman gerekenlerden, yapmadıklarından, korkularından kimse kaçamaz. Nereye kadar devam edebilirsin ki?

Bir yetişkin olma zamanın geldi. Ne dersin?

Neden kaçtığını bulup, bunu çözdüğünde artık bir daha aynı deneyimleri yaşamana gerek kalmayacak. Bir insan kim olduğunu bilirse, kendini tanırsa, ne zaman neyi neden yaptığını anlarsa, hayat basit ve kolay olmaya başlayacak.Aslında insanlar en çok duygularını yaşamaktan korkuyor.

Duygun ne? Ne hissediyorsun?

Çaresiz, aciz, güçsüz, güvensiz, değersiz, sevgisiz,yalnız, kaybetmiş, acı çeken, mutsuz, kaybolmuş,  zayıf, üzgün, aşağılanmış her ne hissediyorsan biz insanız bunları hissetmen normal.  Normal olmayan bunları yaşamayı ret etmen. Normal olmayan bunları kabul etmemen. İç dünyanda bunları yaşarken yok gibi davranman normal değil. İşte bu yüzden karışıyorsun ve kaçıyorsun. Kaçtığın şey öncelikle duygularını nasıl yöneteceğini bilmiyor olman? Onlardan kaçıyor olabilir misin?

Bunları paylaşırsan, başkaları seni böyle görürse alay edilmekten, yargılanmaktan, suçlanmaktan, dışlanmaktan korktuğun için bu duyguların üstünü örtüyor olabilir misin?

Bir insanın başına her şey gelebilir. Başına gelen şeyle nasıl baş edeceğini bilmek için önce yapman gereken şey yaşadığın ,hissettiğin duyguları kabul etmek.

Yaşadığın bir sorun karşısında ne yapabilirsin? Bu sorun herhangi bir şey, her durum olabilir.

'Şu an ne yaşadığımın farkındayım. Bu durumla ilgili kendi üzerime düşen sorumluluğu alıyorum. Ne yaptığımı, ne yapmadığımı, hangi davranışımın buna sebep olduğunu biliyorum. Bu durumla ilgili hissettiğim duygum, evet  şu an güçsüzüm, güvenimi kaybettim ne yapacağımı nasıl düzelteceğimi de bilmiyorum. Ama bir şekilde bunu yoluna sokup, çözüp, düzelteceğim. Bunu biliyorum'  demek seni nasıl hissettirir? 

Yaşanan olaya mahkum mu? Yoksa daha özgür mü hissedersin?

Bu insan hayatın içinde gerçekten güçsüz ve güvensiz midir yoksa güçlü ve güven dolu olup sadece o an ne yapacağını bilemeyen, yaşadığı durumu anlayan bir insan mıdır? Bunu sadece farklı bir bakış açısı olarak size örnek olarak verdim.

*Hayatınızla ilgili tüm deneyimlerinizde,  sorunlu olan ve kaçtığınız tüm durumlarda,  önce yaşanan olayı kimseyi suçlamadan bir gözlemci gibi bakarak, olanı görüp kabullenmeyi, sorumluluğunu almayı,  buna neyin hangi davranış şeklinizin sebep olduğunu bularak, o an hissettiğiniz tüm duyguları kabul etmelisiniz. Yaşanan bu durumun değişmesi, iyileşmesi, çözülmesi  için  gerekli  adımları bir yetişkin gibi atabilmelisiniz Artık çocuk değilsiniz ve bunu yapabilirsiniz.

Olmadı mı? Farklı davranışlar farklı yöntemler denemelisiniz. Arayışınız çıkış  yolu olursa, durumu çözmek isteyen bir kişi olarak o yolu bulacaksınız. Oradan zihniniz, gönlünüz, varlığınız rahat ve özgür bir şekilde çıkacaksınız. Tıpkı karanlık bir sinema salonunda üzerinde çıkış tabelası olan kapıyı görmek gibi hayatın desteği de sizinle olacak.

Siz artık kaçan, saklanan değil, yaşadığı durum ve olayları o anda yönetebilen kişi olacaksınız. Hayatına bak. Şu an da çözmekten, iyileştirmekten kaçtığın ne varsa her şeyi yaz. Sana anlattıklarımı uygula. Farklı ne yapabilirsin? Neyi nasıl değiştirebilirsin? Sen harekete geçtiğinde tahmin bile edemeyeceğin  bir çok çözüm aklına gelmeye başlayacak. Korkuya değil çözümlere odaklanarak yaşa.

Ne yapman gerekiyorsa şimdi yap. Sonra değil, yarın değil, gelecek ay değil şimdi yap. Kendini bekletme. Beklemeyi sonlandır.

Şimdi konuş, şimdi çöz, şimdi şu anda harekete geç, şimdi şu anda değişimi başlat.

'Bu benim hayatım, en iyi hissettiğim, en keyif aldığım hayatı kendime armağan edeceğim. Bunun için ne gerekiyorsa yapmaya hazırım. Sorumluluk bende. Her şey mümkün ve ben yapabilirim'  de kendine.

Işık ve sevgiyle kalın güzel insanlar, doyasıya keyif duyduğunuz ve eğlendiğiniz bir hayat yaşatın kendinize.