Özür Dilemek ve Affetmek...

İkisi de sanki karşımızdakiyle ilişkimizi çağrıştırıyor. Onun üzerinden yaşadığımız olgular gibi geliyor çoğunlukla kulağa..

Oysaki affetmek ve özür dilemek ilk ve öncelikli olarak kişinin kendi için düşünmesi gereken olgular..

Özür dileyebilen kişi karşısındakinden af bekler. Önce, bunu kendi içerisinde deneyimleyebilmelidir. Çünkü;

Kendimizle kurduğumuz ilişki hayatımızda kurduğumuz en önemli ilişkidir; bizi yaşamımız boyunca en yakınında tutacak, başbaşa en çok kalacağımız, en çok vakit geçirdiğimiz kişi kendimizizdir..

Yaşadıklarımızla ilgili kendimizi yargıladığımız, en kızgın, öfkeli, anlayışsız kendimize davrandığımız anların ardından sakinlediğimizde kendimize yaşattıklarımızı düşünüp özür dilersek, içten ve gerçekten kendimizi affedersek, iyiliklerin en büyüğünü de bize, kendimizle kurduğumuz ilişkiye yapmış oluruz. Ve bu deneyimimizi tüm ilişkilerimize yansıtmamız kolaylaşır. Karşımızdakiyle kurduğumuz bağın temelini kendi içimizde atmış oluruz…

Kendimizden özür dilemek, kendimizi affetmek, sevgide olmanın, kendimizi sevmenin ve sonrasında ise başkalarını da sevebilmenin yolu olur.

Değerbilmeyi ve anlayışı beraberinde getirir..

Kendimize değer verip, ona iyi davranırsak, karşımızdakine de aynısını yapmamız kolaylaşır; ve ondan aldıklarımız da böylelikle değişim göstermiş olur..

Kendimizi iyileştirirsek, başkalarına da iyi geliriz. İlişkilerimiz iyileşir…

O halde;

Özür diliyorum ve seni affediyorum.

Teşekkürler kendim,

Sevgim ile,

Yael