Uluslararası ölçekte yapılan kapsamlı bir araştırma, çocukluk döneminde ebeveynlerinden sevgi ve kabul gören bireylerin yetişkinlikte daha sağlıklı bir ebeveynlik süreci geliştirdiğini ortaya çıkardı. 12 binden fazla aileyi kapsayan ve 24 uzunlamasına veri setinin analiz edildiği çalışma, erken çocukluk yıllarının ileriki ebeveynlik davranışları üzerinde belirleyici bir etki yarattığını gözler önüne serdi.
“ERKEN ÇOCUKLUK EN KRİTİK DÖNEM”
Araştırmanın ortak yazarlarından Utrecht Üniversitesi’nden psikolog Sanne Geeraerts, çocukluk döneminde yeterince kabul görmeyen bireylerin ebeveynlikte daha çok zorlandığını vurguladı. Geeraerts, bunun bireyin kendi çocukluğunu birebir “kopyalaması” anlamına gelmediğini; ancak iyi bir model eksikliğinin ebeveynliği daha yorucu hale getirdiğini söyledi.
Oregon State Üniversitesi’nden psikolog Prof. David Kerr ise farklı araştırmaların bir araya getirilmesiyle elde edilen büyük veri gücünün, ebeveynlik davranışlarının kuşaklar arası aktarımına dair bugüne kadarki en net sonuçları sunduğunu ifade etti.
BABALARLA İLGİLİ EN KAPSAMLI VERİ
Önceki çalışmaların çoğunda, katılımcıların kendi çocukluk hatıralarına dayandığı için güvenilirlik sorunu yaşanıyordu. Yeni meta-analiz ise bu önemli eksikliği giderdi. Çalışmanın en dikkat çeken yönlerinden biri de baba davranışlarına dair şimdiye kadarki en geniş veri tabanını içermesi oldu. Böylece literatürdeki önemli bir boşluk ilk kez bu ölçekte tamamlandı.
Uzmanlar, olumsuz ebeveynlik davranışlarının kuşaklar boyunca aktarılabildiğini kabul ediyor ancak bunun “kaçınılmaz bir kader” olmadığının altını çiziyor. Araştırma, sağlıklı ilişkiler, terapi desteği ve bilinçli farkındalıkla bu döngünün kırılabileceğini de gösteriyor.
