Bir Pazar günü ıssız bir şehirde

Pazar öğleye doğru Edam sokaklarını arşınlıyoruz. Derler ya, in cin top oynuyor sanki. Sokaklar bomboş, dükkanlar kapalı.

Refah toplumu olmak böyle bir şey herhalde.

Benzer bir durumu Oslo’da da yaşamıştım birkaç sene önce. Koca şehirde sanki üç beş kişi yaşıyormuş gibiydi. Taksi bulmak imkansız, belediye otobüsüne bineceğiz, biletimiz yok. “Cezalı olarak fazla da isteseler nakit veririz” deyip bindik birisine.

Tatilini Türkiye’de beş yıldızlı bir otelde geçirmiş şoför Norman bir süre önce.

Köşe yazısının tamamını aşağıdaki linkten okuyabilirsiniz.