Peluşlar, mektuplar, fotoğraflar… geçmişten kalan ama bugünü ağırlık yapan ne varsa bu çöp kamyonuna bırakılabiliyor. Yani fiziksel bir temizlik, ama aslında duygusal bir boşaltım.
Mizahi gibi görünen bu fikir, sosyal medyada büyük ilgi gördü. İnsanlar, yalnızca o eşyaları değil, üzerlerinde taşıdıkları küçük travmaları da bu kamyona bıraktıklarını yazıyor. Belli ki doğru yerden yakalanmış bir duygu.
Bu kampanyanın arkasında dev bir prodüksiyon yok. Teknoloji yok, büyük bir platform ortaklığı yok. Ama güçlü bir içgörü var.
O da şu: insanlar bazen dijital terapiden çok, elle tutulur bir hareketin hafifliğine ihtiyaç duyuyor. Tinder’ın yaptığı da tam olarak bu. Eski sevgilinin hediyesini çöpe atmak, belki de profilini silmekten daha etkili bir kapanış.
