İngiltere'de yürütülen yeni bir araştırmada, özel olarak eğitilen köpeklerin Parkinson hastalığını koklayarak yüzde 98'e varan doğrulukla ayırt edebildiği ortaya kondu. Bu tespitin, hastalık semptomları ortaya çıkmadan yıllar önce yapılabildiği belirtildi.
Bristol ve Manchester üniversiteleri ile Medical Detection Dogs Vakfı ortaklığında yürütülen çalışmada, Parkinson hastalarından alınan deri örnekleri (sebum) ile sağlıklı bireylerin örnekleri karşılaştırıldı. Araştırmada eğitilen iki köpek, deri örneklerini koklayarak Parkinson hastası bireyleri, sağlıklı kişilerden ve başka rahatsızlıkları olanlardan başarıyla ayırabildi. Tarafsız koşullarda yürütülen çift kör deneylerde, örnekleri hazırlayanlar ve eğiticiler örneklerin kime ait olduğunu bilmiyordu. Buna rağmen köpekler; yüzde 80 duyarlılık (sensitivity) ve yüzde 98 özgüllük (specificity) ile Parkinson hastalığını tanımladı. Yani pozitif örnekleri ayırt etme oranı yüzde 80’e, yanlış pozitif tespit etmeme oranı ise yüzde 98’e ulaştı.
Çalışmaya katılan köpeklerden biri Golden Retriever ‘Bumper’, diğeri ise Siyah Labrador ‘Peanut’ idi. İkisi de Parkinson hastalarına ait deri yağı örneklerini koklayarak eğitim aldı. Her doğru tespitte ödüllendirilen köpekler, kısa sürede yüksek doğruluk seviyelerine ulaştı.
Medical Detection Dogs CEO’su Claire Guest, “Şu anda Parkinson hastalığını erken teşhis edecek bir test yok. Oysa belirtiler, tanı konmadan 20 yıl öncesinde başlamış olabiliyor” dedi.
Bristol Üniversitesi’nden Nicola Rooney ise “Bu çalışmada elde edilen yüksek doğruluk, Parkinson hastalığının belirgin bir koku profili olduğunu gösteriyor. Bu sayede ileride hızlı, invazif olmayan ve düşük maliyetli bir teşhis yöntemi geliştirilebilir” diye konuştu.
Manchester Üniversitesi’nden Prof. Perdita Barran da “Deri yüzeyinden alınan basit örneklerin hastalığın tanısında kullanılabileceğini bir kez daha gösterdik. Bu, erken teşhis açısından devrim niteliğinde olabilir” ifadelerini kullandı.
Araştırma, eşi Parkinson hastalığına yakalandıktan sonra kokusunun değiştiğini fark eden Joy Milne’in gözlemleriyle başlatılan ‘Nose2Diagnose’ programı kapsamında yürütüldü.
