Sandalye Teorisi’ne göre herkesin hayatında bir masa bulunur. Bu masa, kişinin sosyal çevresini ve ilişkilerini temsil eder. Masada gerçekten önem verilen kişiler için yer açılır; ihtiyaç duyduklarında onlara sandalye sunulur.
Ortama giren kişi yorgunsa, eli doluysa ya da desteğe ihtiyaç duyuyorsa, karşısındaki insanların tavrı belirleyici olur. Sandalyenin kendiliğinden sunulması, düşünülme ve değer verilme halinin sembolü olarak yorumlanır.
Değer verme hali küçük bir hareketle anlatılıyor
Teoriye göre sandalye yalnızca fiziksel bir nesne değildir. İlişkide görünür olmayı, alan bulmayı ve önemsenmeyi simgeler. Talep edilmeden yapılan bu küçük jest, kişinin ilişkide ne kadar dikkate alındığını gösterir.
Sandalye Teorisi, söylenmeyen ama davranışlarla hissedilen tutumlara odaklanır. Kimin masada doğal bir yeri olduğu, kimin varlığı için ekstra çaba göstermesi gerektiği bu sembol üzerinden okunur.
Sandalyenin sunulmaması ne anlama geliyor?
Teoriye göre sandalyenin sunulmaması, kişinin ilişkide geri planda tutulduğuna işaret eder. Ayakta kalan, yer açılmasını istemek zorunda kalan ya da varlığıyla rahatsızlık hissi uyandıran kişi, masada kenarda konumlanır.
Sandalye istemek zorunda kalmak, değer görme ihtiyacının açık bir göstergesi olarak kabul edilir. Teori, sürekli kendini hatırlatmak ya da varlığını kanıtlamak zorunda kalan kişilerin yanlış masada oturuyor olabileceğini savunur.
Sandalye Teorisi tek ana değil sürekliliğe bakıyor
Sandalye Teorisi, ilişkileri tek bir an üzerinden değerlendirmez. Sandalyenin sunulup sunulmaması, zaman içinde tekrar eden davranışlarla birlikte anlam kazanır.
Sürekli fark edilen, desteklenen ve düşünülerek alan açılan kişiler için sandalye zaten hazırdır. Yüzeysel nezaket ya da anlık jestler yeterli sayılmaz. Teoriye göre gerçek değer, süreklilik gösteren ilgi ve davranışlarla ortaya çıkar.
İlişkilerin görünmeyen dili
Sandalye Teorisi, ilişkilerde söylenenlerden çok yapılanlara odaklanır. Masadaki davranışlar, kimin gerçekten dahil edildiğini, kimin yalnızca tolere edildiğini açıkça gösterir. Bu yönüyle teori, modern ilişkilerde sınırları ve değeri sorgulatan güçlü bir metafor olarak öne çıkar.
