Yuvayı kim yapıyordu?

İlk oluşumun sığınağı kadın bedeni orada yeşeriyor yerleşme başlıyor, yerini sevme duygusunu ve hayatın tamamında da o güveni, sıcak alanı arıyor ya da bulmaya çalışıyor insan. Her yaşam alanını kurgularken o sığınağı arayan gözler ile buluşuyorum her ne amaca hizmet edecek olursa olsun o bedensel güveni arıyor insan kutsal bedenlerden kutsal mekanlara yolculuğa dönüşüyor yerleşme duygusu.

Cansız yapısal her şeyin ham haline eril duygu yakışırken yaşama doğru yolculuğunda dişil olan yerleşiyor ve şekil buluyor gibi bir his bırakıyor.

Peki yuvayı kim yapıyor? Dişi kuş mu? İnsan yapıyor yapmasına da dişi olan bir yerinden hep tutuyor, atılıyor o temeller, yerleşiyor duvarlar, çatısı da geldi mi oluyor yuva ama içine yerleşmeye gelince arıyor kadın ruhunu o duvarlar.  Renklerinden renkler ile boyanıyor duvarlar, vitrine yerleşiyor o kıvrımlı porselen fincan, saksında da can buluyor menekşe, mutfağında renkli tabak çanak, masasında şamdan, köşesinde koltuğun üzerine yerleşiyor ekoseli battaniye bir de o güzel tebessümü yerleşti mi yüzüne yuvası tıpkı oluyor insanın bendeki sığınağı.

 Evren içinde doğanın tüm döngülerini bedeninde taşıyan kadınlara …

Doğmadan yaşama hazırlayan o güvenli bedenlerine …

8 Mart Dünya Kadınlar Günü kutlu olsun

Saygıyla ve sevgiyle

Özlem Algül

İç Mimar

İmza: ‘’Mimarlık boşluk yaratma sanatıdır.‘’