İstanbul'un münhasır mimarisi ahşaptı. İstanbul dediysek kâr- kadim İstanbul; yani Suriçi... Binalar iç içe idi. Semtler birbirlerine dirsek temasıyla yaslanmıştı... Sonradan Yeşilçam filmlerine de aksedecek sıcak ilişkiler, mahalle havası işte bu mimarinin bir tezahürüydü.. Fakat iç içelik her zaman olumlu manada bir sıcaklık yaratmıyordu; bazen de bu sıcaklık şehrin önemli kısmının yanmasıyla sonuçlanan yangınlara da sebebiyet veriyordu...
İstanbul tarihinde ciddi yangınlarla ateş çemberi içinde kaldı... En büyüğü 24 Temmuz 1660'ta, kentin üçte ikisinin kül olmasıyla neticeleniydi... 6 Temmuz 1756'daki Cibali Yangın’ında da şehrin üçte biri yanmıştı.. İstanbul'daki, bugüne uygun tabirle Suriçi'ndeki son büyük yangın 10 Haziran 1918'deki Fatih yangınıydı...
Yorum Yazın