Cem Karaca’yı kim unutabilir, nasıl unutturabilirler Allah aşkına?...
Cem Karaca’yı kim unutabilir, nasıl unutturabilirler Allah aşkına? O “nezle görmemiş” ama ne yazık ki sigara dumanıyla tütsülenmiş kendine özgü davudi sesiyle “İşçisin sen işçi kal” diye haykırışını, “Bu son olsun” sözüyle dünyaya sitemini ve belki de canına tak edip “artık yeter” diyerek bizlere veda etmek istediği “Çok Yorgunum” şarkısını hangimiz unutabiliriz?
Kimi zaman düşünüyorum da, Türkiye’de zaman zaman zorbaların eline geçen devlet gücü nasıl bu kadar acımasızca kullanılabildi, kendi aydınından, aydınlıktan korkan o zorbalar Türk aydınını ürkütmek, uzaklara sürmek, yok etmek için nasıl çabalayıp durdular? Karanlık güçlerin pençesine kimleri kimleri kurban vermedik bugüne kadar? Say say bitmez…
Cem Karaca, şarkılarında kendimizi bulduğumuz, önümüze yeni ufuklar seren, “bu böyle gitmez, gitmemeli” diye haykırarak fikrimizi aydınlatan bir dev değil miydi? Ne acı ki 12 Eylül’ün darbecileri onu da silip yok etmek istemediler mi?
Yorum Yazın