Radboud Üniversitesi'nden bir araştırma ekibi, evrendeki tüm yıldızların kararacağı zamanı belirledi. Araştırmaya göre, yıldızlar yalnızca 5 trilyon yıl sonra kararacak. Bu, 78 sıfırın takip ettiği bir sayı anlamına geliyor ve evrenin ölümüne giden sürecin başlangıcını işaret ediyor.
Evrenin Ölümüne Yavaş Bir Adım: Kara Deliklerin Buharlaşması
Önceki araştırmalar, evrenin sonunun 10 üzeri bin 100 yıllık bir süre içinde gerçekleşeceğini öngörüyordu. Ancak Radboud Üniversitesi'nden yapılan yeni keşfe göre, bu süre çok daha kısa. Araştırmacılar, evrenin ölümüne yol açan sürecin Hawking radyasyonu ile bağlantılı olduğuna dikkat çekiyor. Hawking radyasyonu, kara deliklerin yavaşça buharlaşırken yaydığı radyasyonla ilgilidir.
Buharlaşan Kara Delikler
Hawking radyasyonu, başlangıçta yalnızca kara deliklere özgü bir olgu olarak kabul ediliyordu. Ancak yeni araştırmalar, nötron yıldızları ve beyaz cüceler gibi diğer gök cisimlerinin de kara deliklere benzer şekilde buharlaşabileceğini ortaya koydu. Bu cisimler, bir yıldızın yaşam döngüsünün son aşamalarıdır. Büyük yıldızlar süpernovaya dönüşürken, daha küçük yıldızlar beyaz cücelere dönüşür ve nötron yıldızları meydana gelir.
Ölen Son Yıldızlar: Nötron Yıldızları ve Beyaz Cüceler
Yıldızların ölmesi son derece uzun bir süreyi kapsasa da, dengesiz hale geldiklerinde bu cisimler yavaşça dağılır ve patlar. Hem nötron yıldızları hem de beyaz cüceler, evrenin sonundaki "ölü yıldızlar" olarak bilinir. Bu yıldızların ne kadar süre hayatta kaldığı, bilim insanlarının evrenin maksimum ömrünü anlamalarına yardımcı olmaktadır.
Evrenin Maksimum Ömrü Abartıldı
Heino Falcke, Radboud Üniversitesi profesörü ve baş araştırmacı, daha önce yapılan tahminlerin evrenin maksimum ömrünü abarttığını belirtti. Falcke ve ekibi, Hawking radyasyonunu da dikkate alarak, evrenin ölümünün yalnızca 5 trilyon yılda gerçekleşeceğini hesapladı.
Hawking Radyasyonu Nedir?
Ünlü fizikçi Stephen Hawking, 1975 yılında kara deliklerin çevresinde parçacıkların ve radyasyonun kaçabileceğini öne sürdü. Bu, hiç kimsenin kara deliklerin çekim gücünden kaçamayacağına dair inancı çürütmüştür. Hawking'e göre, bir kara delik çevresinde geçici parçacıklar oluşabilir; bunlardan biri kara deliğe geri çekilirken, diğeri kaçar. Kaçan parçacıklar Hawking radyasyonu olarak bilinir.
Bu süreç zamanla kara deliklerin bozulmasına yol açar. Ayrıca, bu durum, Albert Einstein'ın görelilik teorisiyle çelişmektedir çünkü Einstein, kara deliklerin yalnızca büyüyebileceğini öne sürmüştü.
