Bağış Erten’in kaleme aldığı analizde, bu sürecin sıradan bir başarıdan öte olduğu vurgulanıyor. Yönetimin şubeyi kapatma ihtimalini dahi tartıştığı bir dönemde göreve gelen Alimpijević, hem takımı fiziksel olarak toparladı hem de oyuncuların özgüvenini yeniden inşa etti. Bursa’dan sonra ikinci Türkiye durağında adeta “başarıyı zorla getiren” bir figür hâline gelen Sırp koç, oyuncularına yalnızca taktik değil, inanç da aşıladı.
Beşiktaş'ın kadrosu, yıldızlarla dolu olmasa da, takım oyununu en üst seviyede uygulayan bir yapıya dönüştü. Jonah Mathews, Angel Delgado, Matt Mitchell gibi etkili yabancıların yanı sıra Egehan Arna, Furkan Haltalı gibi yerli oyuncular da parladı. Takım sadece maç kazanmakla kalmadı, seyirciye zevk veren bir oyunla gönülleri de kazandı.
Erten, bu başarının Türkiye basketbolunda alışılmış ezberleri bozduğunu ifade ediyor. Ne büyük bütçeler, ne de yıldız isimlerle dolu kadrolar... Başarı; doğru sistem, tutkulu bir liderlik ve oyuncuların birbirine duyduğu inançla geldi. Beşiktaş, bütçesi sınırlı ama ruhu güçlü bir takımla, yeniden Türkiye'nin zirvesine oynayan bir ekip hâline geldi.
Önümüzdeki sezonlarda bu istikrarın sürüp sürmeyeceği belirsiz. Ancak Dušan Alimpijević’in adı, artık Beşiktaş tarihinin en özel başarı öykülerinden birinin başrolü olarak yazıldı bile.
